พระนางพญา เข่าโค้ง พิษณุโลก

ดูพระนางพญา กรุวัดนางพญา พิษณุโลก พิมพ์ใหญ่เข่าโค้ง องค์นี้ครั้งแรกสะดุดใจ คิดว่าเป็นพระองค์ดังคุ้นตา ไปขโมยกันมา เพิ่งพินิจดูอีกที เอาให้แน่ เปิดหนังสือดูเทียบกับองค์อาจารย์รังสรรค์ ต่อสุวรรณ โล่งอกไปที เป็นคนละองค์ นางเข่าโค้งองค์สวย ก็แค่พระมาจากแม่พิมพ์เดียวกัน คนพิมพ์พระพิถีพิถัน ตัดกรอบลงตัวพอดีๆ พอๆกัน เนื้อพระและสีผิวออกแดงเข้มใกล้เคี คนรักพระนางพญารุ่นหลังๆหลายคนไม่เคยอ่านปริอรรถาธิบายแห่งพระเครื่อง เล่มพระนางพญาของตรียัมปวาย (สำนักพิมพ์คลังวิทยา) ครูท่านพิมพ์จำหน่ายก่อน พ.ศ.2500 ต้องไม่ลืมกันว่า สมเด็จวัดระฆัง พระนางพญา พระรอด พระผงสุพรรณ และพระซุ้มกอ รวมห้าองค์นั้น ก็ “ตรียัมปวาย” คนนี้ เป็นคนจัดเข้าชุด ที่รู้จักกันถึงวันนี้ เบญจภาคี ประสบการณ์ของครู ครั้งเมื่อปลายปี 2487 เป็นทหารยศร้อยเอกอยู่พิษณุโลก ครูอยู่ในกลุ่มชาวบ้าน ลงมือขุดพระจากลานวัดนางพญาด้วยตัวเอง ครูบ่นว่า “ขุดอยู่เจ็ดวัน มือไม้พองไปหมด ไม่ได้เลยสักองค์” ไล่เลี่ยเวลานั้น ตอนกรุตาปานแตกที่อีกริมฝั่งแม่น้ำน่าน ครูรู้จักตาปานดี ไปถึงบ้าน ได้พระนางพญาฟรีๆมาหลายองค์ ครูมีพระนางพญาตอนนั้น 60-70 องค์ แต่แจกใครต่อใครไปหมด ที่หามาได้ในภายหลัง ตอนตั้งใจเขียนตำราพระนางพญา...ล้วนแต่เช่ามาในราคาแพง ประสบการณ์ขั้นขุดพระมากับมือได้พระมาอยู่ในมือนับร้อยองค์ ครูจำแนกเนื้อพระนางพญา ออกเป็น 9 ชนิด เนื้อว่าน เนื้อดินนุ่ม เนื้อดินแกร่ง เนื้ออิฐ เนื้อกระเบื้อง เนื้อยุ่ย เนื้อเกรียม (กรุวัดอินทร์) เนื้อดำ และเนื้อเขียว พระนางพญาเข่าโค้ง องค์ในคอลัมน์ ควรเป็นเนื้อชนิดใด ในสองเนื้อ เนื้อดินนุ่ม เนื้อดินแกร่ง ลองอ่านคำอธิบายของครู แล้วค่อยตัด